Κικιώνης Νικόλαος

Παραγωγός Κίτρου(Κιτρολέμονο)-Περγαμόντου

[/db_pb_slide]

Διαθέτουμε εκλεκτής ποιότητας κίτρο

[/db_pb_slide]

Διαθέτουμε εκλεκτής ποιότητας περγαμόντο

[/db_pb_slide]
[/db_pb_fullwidth_slider]

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΓΑΜΟΝΤΟΥ

Για το όνομα του περγαμόντου, υπάρχουν δυο αξιολογήσεις. Η πρώτη λέει ότι η ονομασία του φρούτου που στα τουρκικά είναι Bergamot προέρχεται από το bey armudu όπως λεγόταν στην Ανατολία και στην μεταφορά του στις ευρωπαϊκές γλώσσες άλλαξε και κατέληξε στο περγαμόντο.Η δεύτερη αξιολόγηση λέει ότι στον 16ο έκτο αιώνα, Ευρωπαίοι έμποροι και φυτολόγοι που ήρθαν στην Ανατολία, έδωσαν στο δένδρο αυτό το όνομα, γιατί το ανακάλυψαν στην πόλη Bergama.

Κατάγεται από τη Νότια Ασία και σήμερα καλλιεργείται κυρίως σε θερμά κλίματα, στη Νότια Ιταλία και Νότια Γαλλία, στην Καλαβρία και στην Ακτή Ελεφαντοστού.
Στην Ελλάδα, καλλιεργείται στην Ήπειρο, στην Κορινθία, στην Αργολίδα, στην Κέρκυρα, στην Κεφαλλονιά,στην Άνδρο και στην Κρήτη. Στην Τουρκία παράγεται στις πόλεις Antalya, Mersin, Hatay και στα Adana. Λέγεται ότι δεν επιτρέπεται να επισκεφτεί κανείς την Antalya χωρίς να δοκιμάσει τη μαρμελάδα περγαμόντο της περιοχής.

Σχετικά με τη χώρα προέλευσής του υπάρχουν διάφορες θεωρίες, με επικρατέστερες την Ελλάδα, την Κίνα, Ισπανία, Κανάριες Νήσους κ.α. Στην ιστορία της Οθωμανικής ιατρικής, όπου τα αρώματα κατείχαν εξέχουσα θέση τόσο στην πρόληψη των ασθενειών όσο και στη θεραπεία, βλέπουμε το περγαμόντο να χρησιμοποιείται κυρίως στους εφήβους, που λόγω των έντονων ορμονών τους εκνευρίζονται εύκολα και για αυτό χρειάζονται κάτι για να τους ηρεμεί το νευρικό σύστημα και αυτό δεν ήταν άλλο από το περγαμόντο.

Οι Οθωμανοί ιατροί με τη συμβουλή του Mevlana «το άρωμα ανοίγει την ψυχή», κινήθηκαν και καθόρισαν για κάθε τύπο ανθρώπου ένα άρωμα και το χρησιμοποίησαν στις θεραπείες.

Μια λίστα με τις ποικιλίες του Περγαμόντου στη Μεσόγειο και τον κόσμο.

Το Περγαμόντο ήταν για πολλούς αιώνες το μυστικό άρωμα αλλά και φάρμακο της Ανατολής.

Ο Αθήναιος (2ος-3ος αιώνας μ.Χ,) αναφέρει τη χρήση για αρωματισμό του ρουχισμού αλλά και για την αντιμετώπιση της κακοσμίας του στόματος.
Οι πρακτικοί γιατροί από τον 1ο μ.Χ. αιώνα (Αθήναιος) και αργότερα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (του Βυζαντίου) και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας χρησιμοποιούσαν το φρούτο και το αιθέριο έλαιο για την προστασία από ασθένειες αλλά και κυρίως ως αντίδοτο στα δηλητήρια.

Οι πρώτες μαρμελάδες με μέλι αναφέρονται ήδη στον Αθήναιο τον 2ο-3ο αιώνα μ.Χ.. Μετά το 800 μ.Χ. με την μεγάλη διάδοση της ζάχαρης το γλυκό του κουταλιού που παρασκευάζεται με τη φλούδα Περγαμόντου αλλά και τα λουκούμια που παρασκευάζονται με το αιθέριο έλαιο, γίνονται τόσο σημαντικό δώρο ώστε να καταχωρούνται στα πρωτόκολλα.

Από τον 17ο αιώνα παρακολουθούμε την εμφάνιση σε διάφορες περιοχές της Μεσογείου μιας σειράς από ποικιλίες-διασταυρώσεις του Περγαμόντου οι οποίες είτε μεταφέρονται από περιοχές της Ανατολής (Ινδία, Κίνα) είτε δημιουργούνται τοπικά από τη διασταύρωση του Περγαμόντου με άλλα είδη εσπεριδοειδών (Bergamot Orange, Bergamot Lemon). Την περίοδο εκείνη (17ος αιώνας μ.Χ.)  εμφανίζεται και στην Κέρκυρα και την Κεφαλονιά  το ‘Μοσχολέμονο’ μια διασταύρωση του Κίτρου της Περγάμου (Περγαμόντου) με το λεμόνι. Το φυτό θα επικρατήσει στην Κεφαλονιά με το όνομα Περγαμόντο. Τα είδη αυτά δεν διαθέτουν αγκάθια και επειδή είναι διασταυρώσεις δεν πολλαπλασιάζονται με σπόρο.

Ειδικά τον 18ο, με την αλλαγή του κλίματος και τη μείωση των θερμοκρασιών στο παγκόσμιο κλίμα η καλλιέργεια του Περγαμόντου αναπτύσεται δυναμικά σε πιό νότιες θερμές περιοχές (Νότια Μικρά Ασία, Πελοπόνησσος, Νότια Ιταλία, Ιόνιο)

Τον 19o μ.Χ. αιώνα το Κερκυραϊκό Περγαμόντο σύμφωνα με τον Ian Bersten (TEA, 1939) αποτελεί τη βάση του φημισμένου τσαγιού Earl Grey