Η κιτριά είναι κοινή ονομασία του είδους Citrus medica (Κιτρέα η μηδική) του γένους Κίτρος που ανήκει στα εσπεριδοειδή (πιο συγκεκριμένα στην οικογένεια των Ρυτοειδών (Rutaceae)).Καλλιεργείται από την αρχαιότητα, αλλά δεν έγινε ποτέ διάσημο όσο  τα υπόλοιπα μέλη  της οικογένειάς του.

Πατρίδα της κιτριάς πιστεύεται πως είναι η Ινδία και η Κίνα και σύμφωνα με τους μελετητές, ήταν το πρώτο εσπεριδοειδές που έφτασε στη Δύση. Η καλλιέργειά της ήταν διαδεδομένη στην αρχαία Βαβυλώνα –έχουν βρεθεί σπόροι από το 4000 π.Χ.- όπως και στη χώρα των Μήδων, στην αχανή Περσική αυτοκρατορία . Το επιβεβαιώνει άλλωστε και το «Μηδικόν μήλον», το όνομα με το οποίο ήταν αρχικά γνωστός ο ογκώδης, συχνά δύσμορφος καρπός της –έτσι το αναφέρει ο Θεόφραστος, το 346 π. Χ..

Σύμφωνα με την παράδοση, στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Μεσόγειο το έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος. Το νέο του όνομα πάντως- κίτριον ή κιτρίον, από το λατινικό citrus-, φαίνεται πως το απέκτησε αρκετά αργότερα, γύρω στον πρώτο αιώνα μ.Χ.,όταν οι κιτριές άρχισαν να καλλιεργούνται συστηματικά και ειδικότερα στην Παλαιστίνη των ελληνιστικών

χρόνων, όπου μια ποικιλία τους έβγαζε το κεδρόμηλο, το μικρό είδος κίτρου που σύμφωνα με την Ιουδαϊκή θρησκεία, κάθε πιστός εβραίος πρέπει να κρατά μαζί του για τη γιορτή της Σκηνοπηγίας –σήμερα αποκαλείται εβραϊκό κίτρο ή κίτρο etrog. Ο Διοσκουρίδης πάντως μας ξεκαθαρίζει τα πράγματα γράφοντας: «…τα δε μηδικά λεγόμενα ή περσικά ή κεδρόμηλα, ρωμαϊστί δε κίτρια, πάσι γνώριμα». Εκείνη περίπου την εποχή, κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή της και η λέξη κίτρινο-το χρώμα του κίτρου!

Στα Ρωμαϊκά χρόνια, η φλούδα και η σάρκα του κίτρου θεράπευε τη ναυτία, τις στομαχικές και εντερικές παθήσεις ενώ ο χυμός του, ανακατεμένος με κρασί ήταν ένα αποτελεσματικό αντίδοτο στο δηλητήριο. Στην παραδοσιακή ιατρική του μεσαίωνα αλλά και στα νεότερα χρόνια, σε χώρες της Ασίας- στην Ινδία, το Πακιστάν, την Κίνα και την Ιαπωνία- το αφέψημα των φύλλων του χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση των παρασίτων στον οργανισμό , τη δυσεντερία και τις στομαχικές κράμπες, ενώ το αιθέριο έλαιο από τη φλούδα και τους σπόρους του, θεωρείται άριστο αντιβιοτικό. Στη Μαλαισία μάλιστα, ψεκάζεται στο χώρο γιατί πιστεύεται ότι διώχνει τα κακά πνεύματα!